Reacties Vlieg!
De reacties bij Vlieg! komen vooral van volwassenen. Halverwege vindt u een uitgebreid verslag van Ypsilon en Stichting Labyrinth. En scrolt u naar benden, dan vindt u reacties van kinderen.
 

Pers
Voor een uitgebreid artikel over Vlieg! en het jubileum van Ypsilon, uit de PZC van 4/2/2010, klik links onder de foto.
 

Verschillende reacties

• De voorstelling is geweldig. De studenten keken geboeid, bij de monologen wat minder, maar juist dan kwam er weer iets onverwachts wat de aandacht volledig opeiste. De tijd voor de nabesprekingen was te kort, we hebben aangeboden om meer gastlessen te geven. De reactie van een groepje studenten van een andere opleiding, die bij de avondvoorstelling waren, was zeer positief. (ROC/Ypsilon Terneuzen)
• Rosa Schogt als kind ongelofelijk gespeeld. Heel goed. Ook hoe Nynka Delcour als moeder speelde werd heel knap gevonden. De man Guido Schaake was veel rustiger, meer op de achtergrond, maar essentieel in het geheel, waar het om draaide. Al met al werd het een mooie voorstelling gevonden, boven iedere verwachting. // Nu ik alle mentoren in de groepen heb gezien wil ik wel even laten weten, dat zij het een prachtige voorstelling vonden. Ze hebben er lang over nagepraat en het maakte discussie over het onderwerp los wat vast de bedoeling is...(Ypsilon Amsterdam)
• Mensen bleven daarna nog geëntameerd napraten en ook ‘geraakt’. Het leuke werd ook gevonden dat de spelers zo’n brede achtergrond hebben. Door woorden, muziek, non-verbaal en grapjes is het een mooi stuk. Het heeft een zekere ‘lightness’ over zich. En het geeft aan mensen een gezamenlijke belevenis mee. (Ypsilon Zaandam
• Er waren onder de bezoekers zowel mensen die naastbetrokkene zijn als cliënt en beiden herkenden zich in het stuk. Wat ik zelf grappig vond, is dat je merkte dat de kinderen heel anders op het stuk reageerden dan de volwassenen, ieder bekeek op het zijn manier. (GGNet Apeldoorn)
• Erg goede voorstelling // Indrukwekkende voorstelling. Kippenvel. // Bijzonder goed gespeelde voorselling. Chapeau! // Vaker doen! Zeker ook op scholen.// Erg indrukwekkend. Bedankt. // Fantastisch gespeeld, erg treffend ontroerend. Complimenten! // Erg indrukwekkend en met goede nabespreking denk ik heel geschikt voor jongeren ook. // Erg goed gespeeld, goed beeld van de gezinssituatie. Overvraagd worden, machteloosheid bij en radeloosheid van moeder. Onveiligheid bij het kind wat eigenlijk ook te weinig door moeder ondersteund wordt. Erg laat tijdstip, erg dat het zover moet komen voor er werkelijk hulp komt. //  Erg interessant. // Goed initiatief, indrukwekkend spel // Indrukwekkend toneelstuk // Duidelijke maar heftige voorstelling.// De voorstelling was duidelijk en goed gespeeld. Goed om zo eens te zien hoe het werkelijk kan gaan.// Legt kernproblematiek bloot en de muzikale ondersteuning maakt de cirkel rond. (Ypsilon/KOPP, Venlo
• Eigenlijk zou iedere (a.s.) hulpverlener de voorstelling moeten zien, vind ik. (GGZ Limburg

Vlieg! door de ogen van Ypsilon
5 leden en medewerkers van Ypsilon -vereniging van familieleden van mensen met schizofrenie of een psychose- zagen de première en geven hun visie. Hun accenten verschillen, hun oordeel is gelijk: Vlieg! is een bijzonder knap gemaakte voorstelling die iedereen moet zien.
 "Vlieg! is, volgens mij, een voorstelling die onschuldig begint. Er wordt op een gitaar gespeeld en op een dwarsfluit en er ligt een grote stapel hout op het toneel. Tijdens de voorstelling blijven deze zaken visueel je aandacht trekken, maar er ontstaat langzamerhand een drama dat diep raakt. De positie van de persoon die lijdt aan schizofrenie staat bijna een beetje op de achtergrond. De rol van de partner en het kind komen huilend en schreeuwend naar buiten. Hartverscheurend en daarom heel geschikt als confrontatie met de zaken waar Ypsilon voor staat. Lotsverbondenheid voor mensen in situaties die bijna niet uit te leggen zijn aan buitenstaanders, de maatschappij." //
 "Vlieg! is een voorstelling die verrast, verbaast en ontroert. Muziek en zang in een voorstelling die je raakt, zijn verrassende elementen die lucht geven aan het geheel. Dat het ondanks deze 'lucht' bij zo'n zwaar onderwerp de juiste toon en snaar raakt verbaast. Knap en mooi om te zien hoe het publiek in het verhaal wordt gezogen met een lach en een traan. De kinderen die letterlijk op hun hoofdjes voelen of zij ook een luikje hebben en de volwassenen die zich helemaal in de radeloosheid van de moeder kunnen inleven. Een prachtige voorstelling die voor kinderen leuk is, met een lichte verdieping, en volwassenen een objectief beeld geeft over het gevecht om binnen een gezin waarin schizofrenie het dagelijks leven bepaald, staande te blijven." //
"Wat mij trof was het geluk van de man, vrouw en kind, dat vertrouwen en genieten van elkaar. En dat je dat langzaamaan in de knel ziet komen en bij ieder van hen tot een climax 'ziet, voelt' komen om dan tot de feiten te komen en een aanvang maakt tot…Heel liefdevol, voorstelbaar, volgbaar, oprecht en invoelend: met muziek, woorden en door het doen en met fantasie tot uitdrukking gebracht. Iedere leeftijd kan er iets uithalen naar gelang je ervaringen. Dat maakt het ook zo sterk. Het herkenbare is ook denk ik als je als gezin andere 'troubles' meemaakt, dat er in dit stuk ook veel herkenning zit. Het raakte mij ook, ook nog als ik er nu aan terugdenk. Maar niet negatief, maar gewoon feitelijk, accepterend, waardoor het ruimte, ontspanning geeft. Het is in die zin in het geheel geen zwaar of deprimerend stuk. Ook voor een breder publiek dan direct betrokkenen geschikt." //
"Het is een indrukwekkend stuk, een scala van emoties geeft het weer, heel integer en mooi vormgegeven. Het raakt je diep, zowel Ypsilonners als ook doorsneemensen denk ik. Veel was, voor ons, zo herkenbaar, de wanhoop, de neiging van partners om zowel de zieke persoon als de andere familieleden zoveel mogelijk te beschermen, de machteloosheid, maar zeker ook de warmte, de verbondenheid en de humor. Er is ook zo mooi vormgegeven aan de grens waan/werkelijkheid. Het is wel een stuk dat vraagt om een nabespreking in enigerlei vorm. De muziek en het decor leveren zeker ook een bijdrage aan het geheel. Fantastisch hoe die Nynka vorm heeft kunnen geven aan dit moeilijke onderwerp, toegankelijk en toch zo intensief. Ik hoop dat veel Ypsilonners dit kunnen gaan zien." //
 "'Iedereen kan vliegen, als je je best er maar voor doet!' Om zijn bewering kracht bij te zetten wijst vader op het luikje bovenop het hoofd dat iedereen bij zijn geboorte meekrijgt: 'Niet voor niets is het hoofd van een baby nog niet helemaal gesloten!' Na een luchtig begin krijgt het toneelstuk Vlieg! een steeds serieuzere ondergrond. Maar niet voor iedereen. Terwijl het volwassen publiek in de zaal zich zorgen begint te maken waar deze bewering toe moet leiden, valt mijn oog op een groepje kinderen op de eerste rij. Onwillekeurig grijpen ze tegelijkertijd naar hun hoofd om te voelen of bij hen het luikje inmiddels dicht zit. Het gebaar laat zien hoe knap de voorstelling in lagen is opgebouwd. Zelf ben ik met Ypsilon-ogen gaan zitten om te kijken of het stuk wel 'gaat waar het over moet gaan' en of er geen stigmatiserende onzin wordt verkocht, maar word ik gaandeweg gegrepen door het verhaal. Ik zie een dochter die in haar vader blijft geloven, van haar vader blijft houden, die zelfs bereid is om mee te gaan in zijn gekte. Ik zie een moeder die er het beste van probeert te maken, die reddert en langzaam de greep op de situatie verliest. Om na afloop te constateren dat de voorstelling met ongelooflijk veel kennis en respect in elkaar is gezet door iemand die zelf ervaringsdeskundig is. Maar het is mijn werkelijkheid. Want de kinderen in zaal kijken anders. Misschien zien ze een meisje dat net als zij dromen heeft, misschien lijkt het ze fantastisch om al het boodschappengeld eens te mogen besteden aan zakken chips. Misschien zien ze die ontredderde moeder en vader helemaal niet staan. Maar één ding is duidelijk: de voorstelling raakt ons allemaal. Volwassenen op een volwassen wijze, kinderen op een kinderlijke manier. Dat is knap, heel knap. En dus een aanrader voor iedereen." //
 

Reactie van Stichting Labyrinth - Het Perspectief
Stichting Labyrinth~In Perspectief is een organisatie voor familieleden en naastbetrokkenen van mensen met psychische of psychiatrische problemen. Stafmedewerker Annelies Faber was bij de première.
"Ik zag op 29 oktober in Haarlem het theaterstuk Vlieg!. Voor mij was het heel herkenbaar. De spanningen rond de feestdagen, het hopen op een leuke verjaardag die voor de zoveelste keer op een teleurstelling uitloopt, het geschipper van de moeder die het haar zieke partner naar de zin wil maken maar ook haar kind. Het moment, waarop het wachten is, dat het ook haar over de voeten loopt en haar partner met een gedwongen opname in de inrichting verdwijnt. Eindelijk rust of toch niet?
Ik vond dat vooral de enorme invloed die een psychiatrische ziekte kan hebben op de rest van het gezin heel invoelbaar en treffend geschetst en verbeeld werd."
Faber raadt sterk aan om Vlieg! te zien met een introductie of educatieprogramma:
"Introductie en/of gespreksleiding kunnen ervoor zorg dragen dat ook andere voorbeelden en perspectieven aan bod komen. Voorkomen dat impliciet een monolithisch beeld van hoe het altijd gaat wordt meegegeven: er zijn ook vaders met schizofrenie die liefdevol ouder kunnen zijn en een rol in de opvoeding spelen (ook al is dat de ene keer wel, een andere keer niet)! Er zijn ook partners die tijdig grenzen stellen en hulp inroepen waardoor het goed te doen blijft voor alle betrokkenen!
Het stuk Vlieg! leent zich er uitstekend voor om de enorme invloed van psychiatrische ziekte van een ouder op gezin en relatie uit de taboesfeer te halen en te bespreken dat tijdige ondersteuning kan voorkomen dat het zo (uit de hand) loopt."  

Het Dolhuys, try-outs 5 en 6 januari 2008

• De rol die de muziek speelde in het stuk - van dreiging tot luchtigheid. (anoniem)
• Ik vond het niet eng! Ik vond alles leuk.(Robbie van Nimwegen, 8 jaar)
• De elf en de rechter vond ik een verrassing. (Julia, 10 jaar)
• Realistische weergave/vertolking van dit ziektebeeld met een humoristische ondertoon. (Mariëlle Spierings)
• Heel mooi onderwerp, zeker ook voor kinderen. (Petra Morel)
• Dat ze al dat chips naar binnen gooide vond ik heel grappig. (Yasmin, 8 jaar)
• Het decor was mooi. (Jikke, 9 jaar)
• [Het leukste vond ik] dat het ook leuk is voor kinderen en het ook te begrijpen is. (Joost Lagerweij, 12 jaar)
• Die gitaren vond ik leuk. (Maarten Lagerweij, 9 jaar)
• Ik vond het verrassend dat de rechter en die engel er waren. (Zilver van der Jagt, 9 jaar)
• Drie muzikanten bleken drie acteurs! (Frank van Nimwegen)
• Wat een prachtige en ontroerende voorstelling! (Marjet van Cleeff)
• Heel mooie voorstelling. Boeiend van begin tot eind. Lengte prima! (Conny Kips)
• Kwaliteit van het spel: top. Grappig en ontroerend. (Truus Veeken, lerares op basisschool)

Kardinaal de Jongschool, try-out 20 december 2007

Leerlingen van groep 6, 7 en 8:

• Ik vond het superleuk!
• Ik vond het interessant omdat ik de ziekte niet kende.
• Veel grappige dingen, zoals de buurvrouw.
• Mooie muziek. Knap gedaan, paste erbij.
• De rechter was ook grappig!
• Iedereen keek naar die chips. Als Lieve dat dan eet, werd iedereen kwijlig. Ze pakt ook nog de lekkerste, Dorrito's!
• Grappig, maar ook verdrietig en spannend.
• Electrische gitaar was cool!!!

Leerkrachten:

• De voorstelling was boeiend. De ziekte werd helemaal niet zo "heftig" naar voren gebracht. Regelmatig wat humor en veel muziek, erg leuk! Ook het decor vond ik erg creatief. Er valt van alles te zien. Leuk voor de afwisseling. Zelf heb ik erg gelachen, maar liet me ook tijdens de wat "zware" momenten meeslepen. Positieve indruk!